Nie ma Go tutaj – zmartwychwstał! (Łk 24, 6)
Kochani moi!
Tamtej nocy, tamtego poranka, wszystko się zmieniło. Blask światła przegnał ciemność, która napełnia lękiem. Zdruzgotane grzechem niewierności serca wypełniła nadzieja, a ociężałe nogi znowu były gotowe do biegu wiary. Zniknęły zmarszczki przerażenia, a radość uśmiechnęła się do nas jak małe, niewinne dziecko. Co się stało? Serce sercu podawało tę niewiarygodną nowinę: ON ŻYJE!
Wielkanocne ikony Kościoła wschodniego przedstawiają Chrystusa, który wchodzi do świata umarłych. Jego szata jest świetlista, ponieważ Bóg jest światłem. Zmartwychwstały bierze za rękę Adama, wszystkich oczekujących ludzi, i wyprowadza ich z ciemności śmierci do światła życia. Na nowo uchwyćmy się mocno Jego dłoni i – cokolwiek się wydarzy, cokolwiek nas spotka – nigdy jej nie puszczajmy!
Nasz błogosławiony Założyciel daje nam trzy krótkie lekcje, a raczej kieruje do nas trzy życzenia:
Trzeba z Chrystusem Panem zmartwychwstać z grzechów i już więcej nie grzeszyć. Bo grzech to ciemność i smutek. Ciemności mogą niekiedy wydawać się wygodne. Można się ukryć i przespać życie, ale przecież nie o to chodzi… Kamień musi pozostać odsunięty. Obudźmy się ze snu spokojnego życia!
W Zmartwychwstaniu pociechy szukać będę, gdy przyjdzie próba. A próby przyjdą, wcześniej niż się spodziewamy: zniechęcenie do modlitwy, marazm głoszenia Dobrej Nowiny, niechęć do życia wspólnotowego, pogoń za tym, co nie syci, pokusa narzekania na innych a wywyższania siebie, lęk przed ludźmi. Obyśmy wtedy otworzyli drzwi Zmartwychwstałemu, który da nam swego Ducha – pociechy, pokoju i odwagi.
O Panie, przez Twe Zmartwychwstanie, zmiłuj się nade mną. O Jezu, daj mi wytrwałość do końca. To On nas poprzedza i towarzyszy nam na drogach świata. On jest naszą nadzieją, On jest prawdziwym pokojem, którego pragnie świat, często o tym nie wiedząc. Nie uciekajmy z pola duchowej walki. Naszym wyznaniem wiary i okrzykiem zwycięstwa są słowa: „Wiemy, żeś zmartwychwstał, że ten cud prawdziwy!”. A „jeśli Bóg z nami, któż przeciwko nam?!” – hasło ostatniej Kapituły jest pieczęcią naszej ufności.
Najdrożsi!
Z całym Kościołem w Wigilię Paschalną wołamy w przejmującej pieśni Exsultet: „Weselcie się już, zastępy Aniołów!”. A dzisiaj oni, jak w tamten poranek, wołają do nas:
„I wy się weselcie, michalickie zastępy! Idźcie i ogłoście całemu światu tę radosną nowinę: ON ŻYJE!”.
Z braterskim pozdrowieniem –
ks. Dariusz Wilk CSMA
Przełożony Generalny
Marki, Wielkanoc’ 2023
Fot. In Harrowing of Hades, fresco in the parecclesion of the Chora Church, Istanbul, (https://en.wikipedia.org)
